VFR Rated, beginnen met IFR

Woehoe! Eindelijk is het dan zover. Als laatste van onze groep ben ik dan vanaf afgelopen vrijdag ook klaar met mijn VFR gedeelte. Dit staat gelijk aan het behalen van je PPL oftewel Private Pilot License, maar aangezien de KLS deze nog even voor ons bewaart tot het einde van de opleiding krijgen we alleen een hand en een vriendelijke glimlach na het behalen van de check.

Afgelopen woensdag had ik mijn D43 check gehaald en ik verwachtte dat ik er donderdag wel op zou staan voor mijn D44 ofwel de eindcheck VFR. Helaas bleek dit niet het geval. Vrijdag daarentegen stond ik 's middags met Dhr. Haber (Training Manager Single Engine) op het rooster voor het vliegen van mijn D44. De vlucht ging aardig en na de vlucht kreeg ik van hem te horen dat ik geslaagd was! Dat was wel even een lekker gevoel!

Om dit te vieren zijn we 's avonds meteen in de auto gestapt en zijn we met zn 3en naar Six Flags in Los Angeles gereden. Daar vrijdag nacht laat aangekomen, in een hotelletje geslapen en zaterdag een KONINGSE dag gehad in Six Flags Magic Mountain, waar ze maar lieft 15 (!) achtbanen hebben. Daar kom je echt de vreemdste achtbanen by the way. Zo is er eentje waarin je staat (!) en gewoon staand over de kop gaat. Ook is er een achtbaan waarin je op je buik onder aan het karretje hangt en zo ook over de kop gaat. Dit is echt een heel vreemde ervaring, want in tegenstelling tot een normale achtbaan waarbij je positieve G's trekt, trek je hier continu negatieve G krachten, waardoor het bloed dus niet naar je tenen maar naar je hoofd stroomt!! Na een ritje in deze achtbaan heb je dus even een knalrooie kop en bloeddoorlopen ogen, maar dit trekt snel weg gelukkig. Voor foto's van Six Flags: kijk op mijn hyves: http://baz82.hyves.nl/ en klik op Foto's.

Na ons tot 's avonds 20:00 vermaakt te hebben in het park, hebben we wat gegeten en zijn we weer in de auto gestapt richting Phoenix, omdat ik zondag nog wat tijd wilde hebben om te leren omdat ik maandag mijn eerste vlucht zou hebben op het nieuwe vliegtuig (de Piper Arrow) onder IFR (Instrument Flight Rules) condities.

Het tijdperk dat ik naar buiten mag kijken is nu dus voorbij. Vanaf nu wordt er alleen nog maar naar instrumenten gestaard. Ik heb daarvoor een mooi brilletje op dat mijn zicht naar buiten belemmert. Zie hier:

Deze unit heb ik dus op tijdens het vliegen waardoor gesimuleerd wordt dat ik IFR vlieg. De instructeur daarentegen kan continu naar buiten kijken om bijv. naar Traffic te scannen.

Dan nog wat nieuws: ik heb het Archer tijdperk verlaten en ben "gepromoveerd" naar een nieuw vliegtuig: de Piper Arrow PA-28R-201. Dit vliegtuig is wat geavanceerder dan de Archer, hij heeft o.a. een retractable gear (intrekbaar landingsgestel) en met een variable pitch, constant speed propeller (een propeller waarbij je niet alleen het RPM oftewel toerental kunt regelen, maar ook de invalshoek van het propellerblad kunt wijzigen).

.

Al met al: een hoop nieuwe procedures en een nieuw vliegtuig wat ik van binnen en van buiten moet leren kennen. Ik ben al een heel eind, maar er moet gestudeerd blijven worden!

Gisteren (maandag) heb ik mijn eerste simulatorvluchtje gemaakt, want ik moet nu 8 simulatorbeurtjes en 29 actual beurtjes vliegen. Vandaag het tweede simulatorvluchtje en mijn eerste beurtje actual op de Arrow, wat overigens super was! Morgen vlieg ik mijn tweede actual beurtje al, dus het gaat nu wel lekker snel! Ik ga weer aan de studie.

.

Ik hou jullie op de hoogte!

.

Bas

Tuben

Aangezien vandaag vrij veel mensen een vrije dag hadden hier op school, hebben we besloten met een aantal mensen te gaan ''Tuben". Dit betekent voor iedereen een band regelen en in ongeveer 5 uur de rivier afdrijven met de stroming (die overigens vrij afwezig leek vandaag) mee naar het punt waar we weer konden worden opgehaald met een busje. Dus vanochtend om 12:00 vertrokken we met 4 auto's richting de "Salt River Recreation Area" alwaar wij voor 15 dollar p.p. een band konden huren inclusief een retourtje met het busje dat ons weg zou brengen de bergen in. We hebben 13 banden gehuurd, voor 12 mensen + 1 band voor de koelbox met versnaperingen (ofwel bier, chips, water en wat colaatjes).


Nadat we hadden besloten wat wel en wat niet mee te nemen het water op, konden we de bus in (met banden) wat voor nogal ongemakkelijke, krappe situaties zorgde. Gelukkig was de rit kort en konden we na ongeveer 10 minuutjes weer uitstappen en met de banden op onze rug richting de rivier lopen waar het spektakel begon. Je zou verwachten dat het daar niet al te druk zou zijn in deze tijd van het jaar, maar het tegendeel werd bewezen. Het leek of heel "jong" amerika was uitgerukt om de Salt River te bedwingen vandaag. De gehele rivier zag namelijk zwart van de mensen (of banden eigenlijk). Toen we allemaal gesetteld waren in onze banden op de (overigens ijskoude) rivier, kon de tocht beginnen.

Met zoveel (Amerikaanse) jongeren op het water kan het eigenlijk ook niet anders dan dat er regels worden overtreden. Er wordt maximaal bier gedronken (ook door mensen onder 21) en na een 10 minuutjes drijven op het water werd door ons de eerste wiet-lucht al gesignaleerd. Dus vooral veel dronken mensen op het water die gelukkig wel gezellig bleken. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die niet om kunnen gaan met drank, dus op een gegeven moment zagen we een gast die helemaal in elkaar werd geslagen door wat andere gasten op de oever. Even een niet zo leuk gezicht, maar we zijn gauw doorgedobberd en hebben voor de rest zo iets niet meer gezien.

Zo'n 5 uur later kwam het eindpunt in zicht, er werd met bordjes overal aangegeven dat je naar de linkerkant van de rivier moest gaan om er uit te gaan, maar er waren natuurlijk weer mensen die of dom waren óf te veel gedronken hadden, want die bleven of gewoon rechtdoor dobberen, óf ze probeerden er rechts uit te gaan, wat natuurlijk wel voor grappige situaties zorgde..

Genoeg geluld, leuke dag gehad en zeker voor herhaling vatbaar. Hier nog wat foto's van deze dag.











































Een goedenavond toegewenst!