WING!!! Terug naar Nederland

Jaja, het grote amerika-avontuur is voorbij.. Dinsdag 30 juni heb ik mijn laatste vlucht in Amerika, CPL 05, gevlogen. Tijdens deze allerlaatste check kijkt de examinator of je alles in huis hebt om een goede CPL vlieger te zijn. Na deze vlucht heb je dus in principe je CPL (Commercial Pilot License), wat inhoudt dat je voor je beroep mag vliegen, dus dat je geld mag verdienen met het vliegen. Dus bijvoorbeeld voor een bedrijf met een fotovliegtuig de lucht in gaan, rondvluchten doen etc etc.

De KLS bewaart ons CPL brevet echter nog even tot we klaar zijn met de opleiding, omdat we dan ineens ons volledige brevet aan kunnen vragen met ook de aantekeningen IR (Instrument Rating) en ME (Multi-Engine) ofwel meermotorig vliegen. Deze twee ratings krijgen we op het moment dat we klaar zijn met de Beechcraft Baron BE58, waar ik hopelijk over een paar maandjes op kan beginnen..

In plaats van ons het brevet geven, krijgen we gelukkig iets anders moois.. namelijk onze wing!! Op woensdagavond nadat ik mijn check had gehaald, was er een borrel met de Head of Training van de KLS, de heer Van Den Heuvel, die voor een paar dagen in de USA was op de flight school. Die avond hebben Ernst, Erik-Jan en ik onze wing gekregen. Later die avond kreeg ook Michael nog zijn wing, nadat hij zijn check had gehaald met dhr. Van Ardenne.

.

De avond begon al wel mooi, wij kwamen daar binnen met zijn drieen in uniform terwijl iedereen in vrijetijdskleding was :P.. dus het voelde al wel een beetje vreemd om daar in uniform te staan. Eerst wat gedronken en toen was het tijd voor de winguitreiking. We werden met zn drieen naar voren geroepen en dhr. Van Den Heuvel hield een praatje over het beleid van de KLM op dit moment en wat operationele zaken in het algemeen. Daarna gaf hij het woord aan dhr. Haber (Training Manager Single Engine,, oftewel het hoofd van de KLS in amerika) die ook een kort praatje hield. Dat praatje ging over ons en daarna speldde hij bij ons drieen onze welverdiende wing op het colbert van ons uniform. Onze naamplaat zijn we kwijt, op die plek zit nu een mooie, glanzende, gouden wing, waar ik heel trots op ben en hard voor gewerkt heb!! Dat moment is echt onbeschrijflijk, als je die wing op je borst krijgt.

vlnr: Ik, Erik-Jan en Ernst, die zojuist onze wing in ontvangst hebben mogen nemen!!

Nadat we alledrie onze wing opgespeld gekregen hadden en applaus in ontvangst hadden genomen, hebben we nog even een korte speech gehouden, om daarna lekker te borrelen met alle klasgenoten en schoolgenoten en een gezellige avond te hebben.

Die avond lekker met wat vrienden een feestje gebouwd bij ons thuis en nog naar de bioscoop geweest (ja je moet wat he als je geen 21 bent in Amerika). Oftewel een topavond gehad. De volgende dag naar school om al het laatste papierwerk te regelen en de laatste stempels te krijgen in het logboek. Toen bleken mijn tijden niet te kloppen.. er misten ergens 5 minuten, want de tijden in mijn syllabus en mijn logboek scheelden 5 minuten.. Nou voordat je dat gevonden hebt!!!! Dus ik samen met Ronald alle tijden doorgelopen.. halverwege erachter gekomen dat 25+20 geen 55 is (a) en uiteindelijk klopten alle tijden. Mijn stempels gekregen en mijn gradeslip (soort van beoordeling over je hele amerika-traject dat de TM-SE schrijft) in ontvangst genomen en toen was ik klaar op school.

Ik op de foto met wing bij de Arrow 4142N, waarop ik zowel mijn D29 check (eindcheck IFR) en mij CPL05 heb gevlogen.

Donderdagmiddag mijn koffers ingepakt en voor de laatste keer een duik in het zwembad genomen, 's avonds nog lekker uit eten geweest en toen naar bed want de volgende ochtend moesten we er om 0600 uur uit om naar het vliegveld in Phoenix, Sky Harbour, te vertrekken. We hadden gelukkig Falco bereid gevonden om ons weg te brengen met een busje, dus om 0700 zaten we dan met zn 4en in het busje, volgestouwd met koffers richting Sky Harbour. Daar het vliegtuig in, jammer genoeg voor de eerste vlucht geen upgrade naar business class gekregen, omdat die vol zat..

Eenmaal aangekomen in Minneapolis (na zo'n 3,5 uur vliegen) als idioten naar het volgende vliegtuig toe, want we hadden minder dan een uur overstaptijd. De koffers waren gelukkig doorgelabeld, dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken.. die gingen toch wel naar Amsterdam.. Bij de balie van NorthWest bij de gate de juffrouw achter de balie heeeel lief aangekenen en we kregen het voor elkaar, we kregen een upgrade naar business class!!!! Dat is wel heeel relaxt vliegen moet ik zeggen.. Meer ruimte, een fijnere stoel, lekkerder eten en onder het genot van een glaasje champagne relaxen in het vliegtuig onderweg naar Nederland.

Om 06:12 geland op Schiphol, waar mijn ouders, zusjes en opa en oma al stonden te wachten. Super leuk dat iedereen was gekomen om me op te halen!! De koffers van de band gehaald en de auto in naar huiss...

Wel wennen weer, om terug te zijn in Nederland en als ik eerlijk ben mis ik die mooie tijd in Amerika al wel een beetje..

Ik ga even lekker genieten van mijn vakantie, ik heb nog geen startdatum in Eelde, maar daar ga ik achteraan komende week!! Ook daarover hou ik jullie op de hoogte!!

Ciao!!

Druk met IFR en nachtsolo!

Op het moment dat ik dit typ is het 00:40u en ben ik net terug van het vliegen. Vanavond vluchtje 15 gevlogen, mijn derde vlucht die ik volledig in het donker gevlogen heb. Er is ondertussen aardig wat gebeurd sinds het laatste bericht, 15 vluchtjes actual gevlogen en 8 op de simulator. Met de sim ben ik al een tijdje klaar en gisteravond was het dan eindelijk tijd voor mijn allerlaatste solo hier in de States, namelijk mijn nachtsolo. Eerder die avond (ook in het donker) vluchtje 12 gedaan met instructeur. Wat approaches gevlogen (met behulp van bakens aanvliegen op de baan) en wat airwork en toen weer teruggevlogen naar Falcon. Daar hebben we een full-stop gemaakt en het vliegtuig weer geparkeerd op de ramp. Instructeur wenste me succes, vertelde met een grijns op zijn gezicht nog even dat ik toch vooral niet moest vergeten het landingsgestel naar beneden te doen, en vertrok naar binnen.

Toen Tango1 gebeld (de tankunit op Falcon) en fuel besteld voor mijn vliegtuig, de N4147M. Tankwagentje kwam aanrijden en gooide mijn vliegtuig weer vol met fuel en ik kon er weer in. Motor gestart en op de frequentie van Falcon medegedeeld dat ik op de Sabena ramp stond en dat ik ging taxien naar de run-up area (plaats waar je de motor test). Daarna naar de baan getaxied en gekeken of er uberhaupt iemand in het circuit zat. Dit was niet het geval en dus weer op de frequentie van Falcon medegedeeld dat ik Take-off ging van baan 22L. Dus de baan op getaxied, full power en daar ging ik! Voor de eerste keer solo in de Arrow en voor de eerste keer solo at night. Roteren en ik zat in de lucht. Een circuitje gedraaid en weer geland op baan 22L. Tijdens solo's is het niet toegestaan om touch-and-goes te maken, dus ik moest 5 full-stop-taxi-backs maken. Na een zachte landing van de baan afgetaxied en weer terug naar het begin van baan 22L. Dit vijf keer herhaald en toen zat het er alweer op, jammer genoeg. Het vliegtuig weer geparkeerd, motor uit, vliegtuig teruggeduwd in de parking spot en vastgebonden. Papierwerk gedaan in de kist en toen weer terug naar boven naar Dispatch waar ik mijn instructeur uit de instructors lounge moest plukken die daar half lag te slapen achter de computer. Hij vroeg of er nog ander verkeer was in het circuit en of alles goed was gegaan. Toen kwam nog de vraag of ik vragen had, wat niet het geval was, heb ik hem (en hij mij) een fijne nacht gewenst en zijn we beide weer op huis aangegaan (ondertussen had de klok de 01:30u al aangetikt). Vandaag dus D15 gevlogen, het laatste vluchtje approaches oefenen voor de D16 module check die ik morgen vlieg, en dan morgenavond laat mijn D17 oftewel mijn eerste IFR navigatie vlucht, wat inhoudt dat je tijdens de gehele vlucht in contact staat met ATC en over zogenaamde "airways" vliegt, zeg maar snelwegen in de lucht. Op die airways vlieg je gewoon tussen de Boeings e.d. en is het dus wel handig dat ATC je een beetje op afstand van die grote jetsers houdt. Zonet al een beginnetje gemaakt met de planning, maar aangezien ik tijdens het typen van dit bericht al bijna in slaap val (het is inmiddels 01:00u), ga ik er morgen maar mee verder. Mijn vlucht terug naar Nederland staat op dit moment nog op 27 juni (waarvan ik bijna met zekerheid kan zeggen dat ik dat niet ga halen), maar ik hoop toch wel met een weekje of 4 a 5 terug te vliegen naar Nederland. Vooralsnog nog 19 vluchtjes te gaan, na morgen nog 17. Nog 14 IFR vluchten te gaan, waarvan de laatste vlucht een KLS examens is. Dan nog 4 CPL vluchtjes en een CPL examen te gaan, waarna ik hopelijk mijn wing in ontvangst mag nemen! Ik ga nu lekker tukken en ik spreek jullie allemaal snel in Nederland!

Adios!

VFR Rated, beginnen met IFR

Woehoe! Eindelijk is het dan zover. Als laatste van onze groep ben ik dan vanaf afgelopen vrijdag ook klaar met mijn VFR gedeelte. Dit staat gelijk aan het behalen van je PPL oftewel Private Pilot License, maar aangezien de KLS deze nog even voor ons bewaart tot het einde van de opleiding krijgen we alleen een hand en een vriendelijke glimlach na het behalen van de check.

Afgelopen woensdag had ik mijn D43 check gehaald en ik verwachtte dat ik er donderdag wel op zou staan voor mijn D44 ofwel de eindcheck VFR. Helaas bleek dit niet het geval. Vrijdag daarentegen stond ik 's middags met Dhr. Haber (Training Manager Single Engine) op het rooster voor het vliegen van mijn D44. De vlucht ging aardig en na de vlucht kreeg ik van hem te horen dat ik geslaagd was! Dat was wel even een lekker gevoel!

Om dit te vieren zijn we 's avonds meteen in de auto gestapt en zijn we met zn 3en naar Six Flags in Los Angeles gereden. Daar vrijdag nacht laat aangekomen, in een hotelletje geslapen en zaterdag een KONINGSE dag gehad in Six Flags Magic Mountain, waar ze maar lieft 15 (!) achtbanen hebben. Daar kom je echt de vreemdste achtbanen by the way. Zo is er eentje waarin je staat (!) en gewoon staand over de kop gaat. Ook is er een achtbaan waarin je op je buik onder aan het karretje hangt en zo ook over de kop gaat. Dit is echt een heel vreemde ervaring, want in tegenstelling tot een normale achtbaan waarbij je positieve G's trekt, trek je hier continu negatieve G krachten, waardoor het bloed dus niet naar je tenen maar naar je hoofd stroomt!! Na een ritje in deze achtbaan heb je dus even een knalrooie kop en bloeddoorlopen ogen, maar dit trekt snel weg gelukkig. Voor foto's van Six Flags: kijk op mijn hyves: http://baz82.hyves.nl/ en klik op Foto's.

Na ons tot 's avonds 20:00 vermaakt te hebben in het park, hebben we wat gegeten en zijn we weer in de auto gestapt richting Phoenix, omdat ik zondag nog wat tijd wilde hebben om te leren omdat ik maandag mijn eerste vlucht zou hebben op het nieuwe vliegtuig (de Piper Arrow) onder IFR (Instrument Flight Rules) condities.

Het tijdperk dat ik naar buiten mag kijken is nu dus voorbij. Vanaf nu wordt er alleen nog maar naar instrumenten gestaard. Ik heb daarvoor een mooi brilletje op dat mijn zicht naar buiten belemmert. Zie hier:

Deze unit heb ik dus op tijdens het vliegen waardoor gesimuleerd wordt dat ik IFR vlieg. De instructeur daarentegen kan continu naar buiten kijken om bijv. naar Traffic te scannen.

Dan nog wat nieuws: ik heb het Archer tijdperk verlaten en ben "gepromoveerd" naar een nieuw vliegtuig: de Piper Arrow PA-28R-201. Dit vliegtuig is wat geavanceerder dan de Archer, hij heeft o.a. een retractable gear (intrekbaar landingsgestel) en met een variable pitch, constant speed propeller (een propeller waarbij je niet alleen het RPM oftewel toerental kunt regelen, maar ook de invalshoek van het propellerblad kunt wijzigen).

.

Al met al: een hoop nieuwe procedures en een nieuw vliegtuig wat ik van binnen en van buiten moet leren kennen. Ik ben al een heel eind, maar er moet gestudeerd blijven worden!

Gisteren (maandag) heb ik mijn eerste simulatorvluchtje gemaakt, want ik moet nu 8 simulatorbeurtjes en 29 actual beurtjes vliegen. Vandaag het tweede simulatorvluchtje en mijn eerste beurtje actual op de Arrow, wat overigens super was! Morgen vlieg ik mijn tweede actual beurtje al, dus het gaat nu wel lekker snel! Ik ga weer aan de studie.

.

Ik hou jullie op de hoogte!

.

Bas

Tuben

Aangezien vandaag vrij veel mensen een vrije dag hadden hier op school, hebben we besloten met een aantal mensen te gaan ''Tuben". Dit betekent voor iedereen een band regelen en in ongeveer 5 uur de rivier afdrijven met de stroming (die overigens vrij afwezig leek vandaag) mee naar het punt waar we weer konden worden opgehaald met een busje. Dus vanochtend om 12:00 vertrokken we met 4 auto's richting de "Salt River Recreation Area" alwaar wij voor 15 dollar p.p. een band konden huren inclusief een retourtje met het busje dat ons weg zou brengen de bergen in. We hebben 13 banden gehuurd, voor 12 mensen + 1 band voor de koelbox met versnaperingen (ofwel bier, chips, water en wat colaatjes).


Nadat we hadden besloten wat wel en wat niet mee te nemen het water op, konden we de bus in (met banden) wat voor nogal ongemakkelijke, krappe situaties zorgde. Gelukkig was de rit kort en konden we na ongeveer 10 minuutjes weer uitstappen en met de banden op onze rug richting de rivier lopen waar het spektakel begon. Je zou verwachten dat het daar niet al te druk zou zijn in deze tijd van het jaar, maar het tegendeel werd bewezen. Het leek of heel "jong" amerika was uitgerukt om de Salt River te bedwingen vandaag. De gehele rivier zag namelijk zwart van de mensen (of banden eigenlijk). Toen we allemaal gesetteld waren in onze banden op de (overigens ijskoude) rivier, kon de tocht beginnen.

Met zoveel (Amerikaanse) jongeren op het water kan het eigenlijk ook niet anders dan dat er regels worden overtreden. Er wordt maximaal bier gedronken (ook door mensen onder 21) en na een 10 minuutjes drijven op het water werd door ons de eerste wiet-lucht al gesignaleerd. Dus vooral veel dronken mensen op het water die gelukkig wel gezellig bleken. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die niet om kunnen gaan met drank, dus op een gegeven moment zagen we een gast die helemaal in elkaar werd geslagen door wat andere gasten op de oever. Even een niet zo leuk gezicht, maar we zijn gauw doorgedobberd en hebben voor de rest zo iets niet meer gezien.

Zo'n 5 uur later kwam het eindpunt in zicht, er werd met bordjes overal aangegeven dat je naar de linkerkant van de rivier moest gaan om er uit te gaan, maar er waren natuurlijk weer mensen die of dom waren óf te veel gedronken hadden, want die bleven of gewoon rechtdoor dobberen, óf ze probeerden er rechts uit te gaan, wat natuurlijk wel voor grappige situaties zorgde..

Genoeg geluld, leuke dag gehad en zeker voor herhaling vatbaar. Hier nog wat foto's van deze dag.











































Een goedenavond toegewenst!

S35, laatste solo

Halloooo iedereen,Jammer genoeg is het moment gekomen… dat ik mijn laatste solo hier heb gevlogen. Huil huil. Gisteren heb ik mij S35 gehad, de laatste en langste solo hier in Amerika. De vlucht duurde in totaal 4 (!) uur, en je moet dan meer dan 300 NM vliegen, dus ongeveer zo’n 600 km heb ik gevlogen in totaal. De bestemming voor deze vlucht ligt eigenlijk al vast, omdat er maar 1 bestemming is die leuk is en aan de eis voldoet van 300 NM. Die bestemming is Lake Havasu. Hieronder een plaatje van de route die ik deze dag heb gevlogen. De grote stad rechtsondering (het gele) is trouwens Phoenix. Dus als je in acht neemt dat dat een zeeeeeeeer grote stad is, en dan overdrijf ik het niet, dan is het best een behoorlijk stukje vliegen. Onderweg is het wel mooi, want je vliegt continu boven woestijn en meren etc., dus er is genoeg te zien.












Ik had het geluk dat ik ’s morgens om 06:00 mocht vliegen, want dan is er nog totaal geen turbulentie. De lucht was zelfs zo rustig dat ik een hele tijd alleen met mn voeten heb kunnen sturen, want met je voeten bedien je namelijk het richtingsroer (roer op de staart), dus dat was wel grappig. Het eerste stuk hoor je nog een heleboel mensen op de radio, maar op een gegeven moment als je eenmaal de phoenix-regio uitvliegt, dan zit je ergens in de middle of nowhere, waar je voor de rest ook niemand anders tegenkomt. Tot het moment dat je je aanmeld op de frequentie van Lake Havasu, want dan schijnen er ineens toch 6 andere vliegtuigen daar in het circuit te zitten en moet je wel even je best doen om te visualiseren waar iedereen zit in de lucht, om veilig op de grond te komen op Havasu. Zo gezegd zo gedaan, het circuit gejoined, rondje gedraaid en de kist netjes op de baan neergezet. Zodra je van de baan aftaxied en even om je heen kijkt, zie je verschillende poppetjes die naar je staan te zwaaien. Die mensen proberen je naar hun maatschappijtje te lokken om daar te tanken. Nou tanken moest ik sowieso, dus ik ben op het mannetje met een rood pakje afgereden om te parkeren. Toen ik aanstalten maakte om naar de rode te taxien, begon de blauwe nog harder te zwaaien, maar toen hij doorhad dat ik toch echt naar de rode ging gaf hij uiteindelijk op. Eenmaal aangekomen bij het rode poppetje, netjes mijn vliegtuig geparkeerd en mijn motor uitgezet. De beste man vroeg of ik fuel nodig had, waarop ik bevestigend antwoordde. Ik wilde mijn kist helemaal volgetankt hebben, zodat ik zeker genoeg brandstof zou hebben voor de terugweg. Ondertussen werd mij verteld dat ik naar binnen moest gaan en dat ze daar voor me zouden zorgen!? Dus ik naar binnen, nou ik werd met open armen onthaald. Er was een ruimte met luie stoelen om te relaxen, een ruimte met een computer waar ik gebruik van mocht maken en ik mocht zoveel koffie, slush puppie, popcorn, koekjes etc. pakken waar ik maar zin in had. Dus ik eerst een slush puppie en een zak popcorn gepakt, daarmee mezelf ingenesteld in een luie stoel en lekker genoten van het feit dat alles gratis was hahahaha. Toen nog even op de computer gespeeld, nog even het actuele weer opgehaald van internet, mij Mass&Balance formulier voor de terugweg ingevuld en toen was het na een uurtje luieren op Havasu weer tijd om terug te vliegen naar Falcon. Het was een mooie dag om mijn 4-uurs solo te vliegen en ik heb er echt van genoten. Nu weer verder met vluchten met instructeur en op naar mijn VFR examen!
Groetjesss
Bas

D32 check

Hoi allemaal,

even een kort berichtje. Vandaag heb ik mijn D32 check (navigatie examen) gevlogen en gehaald! Dus nu nog maar één check te gaan (D44) waarmee ik mijn VFR traject hier afsluit. Nu weer lekker verder vliegen met instructeur en mijn laatste solo (S35) zit er ook alweer aan te komen hopelijk eind deze week. Tussen mijn D24 check en mijn D32 check heb ik veel solo's gevlogen.

Mijn ouders zijn hier afgelopen vrijdag aangekomen en het was toch wel leuk om ze weer eens te zien. Ze blijven nog tot vrijdag en dan vliegen ze weer terug naar Nederland. Wat betreft tijd zit ik dan hier ongeveer op de helft, dus nog 2,5 tot 3 maandjes te gaan.

Nu ga ik lekker luieren aan het zwembad en genieten van het feit dat ik mijn check vandaag heb gehaald.

Toedeloe!

Bas

D24 check

zo.. weer een check binnen!! afgelopen zaterdag stond ik ingepland voor mijn tweede checkride hier in de USA.. de instructeur waarmee ik stond ingepland was Pardieu, die bekend staat als en nogal norse vent.. ik werd mee apart genomen in een kamertje waar hij me vragen ging stellen over procedures en checklisten e.d. Ik kon alle vragen beantwoorden, dus we waren daar snel mee klaar. Toen naar het vliegtuig toe om een stukje te gaan vliegen. We zijn naar de south-east practise area geweest en daarna naar Gateway (vliegveld in de buurt) en hebben daar touch-and-goes gemaakt. Daarna zijn we weer terug naar Falcon Field gevlogen. Ik had niet zo'n lekker gevoel over de vlucht, want het was behoorlijk turbulent en mn stalls, steep turns en circuitjes gingen allemaal niet zo lekker. Toen de debriefing met Pardieu.. Hij vertelde me dat het over het algemeen een goede vlucht was en dat ik goed gevlogen had, ondanks dat het turbulent was. Hij vond dat ik de kist goed onder controle had en dat de procedures er goed in zaten.. Maar.... de circuitjes en vooral de landingen vond hij niet goed genoeg, dus het resultaat van deze check was een "partial pass", dus dat betekende dat ik 5 van de 6 onderdelen goed had gedaan, maar 1 onderdeel dus nog een keer opnieuw moest doen. Dat onderdeel was "Traffic pattern and landings", dus alleen nog maar circuitjes draaien en landingen maken. Hierop moest ik dus een DX (extra beurtje) vliegen met mijn eigen instructeur, maar aangezien die pas dinsdag terug was van vakantie was ik zondag en maandag vrij. Dinsdag dus een DX gevlogen van maar liefst een half uur, hahaha, erg kort dus.. Instructeur was tevreden en ik ook, dus gisteren (woensdag) mijn partial D24 gevlogen met Eggeling (zelfde instructeur als ik voor mn D11 check heb gehad) en gehaald!!!!! Dus nu is de volgende echte check pas de eindcheck VFR, oftewel mn D44. Daarna heb ik het eerste brevet binnen (mijn PPL: Private Pilot License) en kan ik IFR gaan vliegen voor 29 vluchtjes. Dan nog 6 vluchtjes VFR vliegen, mijn allerlaatste check doen, oftewel mn CPL6 en dan heb ik als het goed is mijn CPL (Commercial Pilot License) binnen en kan ik terug naar Nederland. Maar zover is het nog niet.. het gaat de goede kant op, maar het is nog een lange weg te gaan hier..

Groetjes!

Bas