WING!!! Terug naar Nederland

Jaja, het grote amerika-avontuur is voorbij.. Dinsdag 30 juni heb ik mijn laatste vlucht in Amerika, CPL 05, gevlogen. Tijdens deze allerlaatste check kijkt de examinator of je alles in huis hebt om een goede CPL vlieger te zijn. Na deze vlucht heb je dus in principe je CPL (Commercial Pilot License), wat inhoudt dat je voor je beroep mag vliegen, dus dat je geld mag verdienen met het vliegen. Dus bijvoorbeeld voor een bedrijf met een fotovliegtuig de lucht in gaan, rondvluchten doen etc etc.

De KLS bewaart ons CPL brevet echter nog even tot we klaar zijn met de opleiding, omdat we dan ineens ons volledige brevet aan kunnen vragen met ook de aantekeningen IR (Instrument Rating) en ME (Multi-Engine) ofwel meermotorig vliegen. Deze twee ratings krijgen we op het moment dat we klaar zijn met de Beechcraft Baron BE58, waar ik hopelijk over een paar maandjes op kan beginnen..

In plaats van ons het brevet geven, krijgen we gelukkig iets anders moois.. namelijk onze wing!! Op woensdagavond nadat ik mijn check had gehaald, was er een borrel met de Head of Training van de KLS, de heer Van Den Heuvel, die voor een paar dagen in de USA was op de flight school. Die avond hebben Ernst, Erik-Jan en ik onze wing gekregen. Later die avond kreeg ook Michael nog zijn wing, nadat hij zijn check had gehaald met dhr. Van Ardenne.

.

De avond begon al wel mooi, wij kwamen daar binnen met zijn drieen in uniform terwijl iedereen in vrijetijdskleding was :P.. dus het voelde al wel een beetje vreemd om daar in uniform te staan. Eerst wat gedronken en toen was het tijd voor de winguitreiking. We werden met zn drieen naar voren geroepen en dhr. Van Den Heuvel hield een praatje over het beleid van de KLM op dit moment en wat operationele zaken in het algemeen. Daarna gaf hij het woord aan dhr. Haber (Training Manager Single Engine,, oftewel het hoofd van de KLS in amerika) die ook een kort praatje hield. Dat praatje ging over ons en daarna speldde hij bij ons drieen onze welverdiende wing op het colbert van ons uniform. Onze naamplaat zijn we kwijt, op die plek zit nu een mooie, glanzende, gouden wing, waar ik heel trots op ben en hard voor gewerkt heb!! Dat moment is echt onbeschrijflijk, als je die wing op je borst krijgt.

vlnr: Ik, Erik-Jan en Ernst, die zojuist onze wing in ontvangst hebben mogen nemen!!

Nadat we alledrie onze wing opgespeld gekregen hadden en applaus in ontvangst hadden genomen, hebben we nog even een korte speech gehouden, om daarna lekker te borrelen met alle klasgenoten en schoolgenoten en een gezellige avond te hebben.

Die avond lekker met wat vrienden een feestje gebouwd bij ons thuis en nog naar de bioscoop geweest (ja je moet wat he als je geen 21 bent in Amerika). Oftewel een topavond gehad. De volgende dag naar school om al het laatste papierwerk te regelen en de laatste stempels te krijgen in het logboek. Toen bleken mijn tijden niet te kloppen.. er misten ergens 5 minuten, want de tijden in mijn syllabus en mijn logboek scheelden 5 minuten.. Nou voordat je dat gevonden hebt!!!! Dus ik samen met Ronald alle tijden doorgelopen.. halverwege erachter gekomen dat 25+20 geen 55 is (a) en uiteindelijk klopten alle tijden. Mijn stempels gekregen en mijn gradeslip (soort van beoordeling over je hele amerika-traject dat de TM-SE schrijft) in ontvangst genomen en toen was ik klaar op school.

Ik op de foto met wing bij de Arrow 4142N, waarop ik zowel mijn D29 check (eindcheck IFR) en mij CPL05 heb gevlogen.

Donderdagmiddag mijn koffers ingepakt en voor de laatste keer een duik in het zwembad genomen, 's avonds nog lekker uit eten geweest en toen naar bed want de volgende ochtend moesten we er om 0600 uur uit om naar het vliegveld in Phoenix, Sky Harbour, te vertrekken. We hadden gelukkig Falco bereid gevonden om ons weg te brengen met een busje, dus om 0700 zaten we dan met zn 4en in het busje, volgestouwd met koffers richting Sky Harbour. Daar het vliegtuig in, jammer genoeg voor de eerste vlucht geen upgrade naar business class gekregen, omdat die vol zat..

Eenmaal aangekomen in Minneapolis (na zo'n 3,5 uur vliegen) als idioten naar het volgende vliegtuig toe, want we hadden minder dan een uur overstaptijd. De koffers waren gelukkig doorgelabeld, dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken.. die gingen toch wel naar Amsterdam.. Bij de balie van NorthWest bij de gate de juffrouw achter de balie heeeel lief aangekenen en we kregen het voor elkaar, we kregen een upgrade naar business class!!!! Dat is wel heeel relaxt vliegen moet ik zeggen.. Meer ruimte, een fijnere stoel, lekkerder eten en onder het genot van een glaasje champagne relaxen in het vliegtuig onderweg naar Nederland.

Om 06:12 geland op Schiphol, waar mijn ouders, zusjes en opa en oma al stonden te wachten. Super leuk dat iedereen was gekomen om me op te halen!! De koffers van de band gehaald en de auto in naar huiss...

Wel wennen weer, om terug te zijn in Nederland en als ik eerlijk ben mis ik die mooie tijd in Amerika al wel een beetje..

Ik ga even lekker genieten van mijn vakantie, ik heb nog geen startdatum in Eelde, maar daar ga ik achteraan komende week!! Ook daarover hou ik jullie op de hoogte!!

Ciao!!

Druk met IFR en nachtsolo!

Op het moment dat ik dit typ is het 00:40u en ben ik net terug van het vliegen. Vanavond vluchtje 15 gevlogen, mijn derde vlucht die ik volledig in het donker gevlogen heb. Er is ondertussen aardig wat gebeurd sinds het laatste bericht, 15 vluchtjes actual gevlogen en 8 op de simulator. Met de sim ben ik al een tijdje klaar en gisteravond was het dan eindelijk tijd voor mijn allerlaatste solo hier in de States, namelijk mijn nachtsolo. Eerder die avond (ook in het donker) vluchtje 12 gedaan met instructeur. Wat approaches gevlogen (met behulp van bakens aanvliegen op de baan) en wat airwork en toen weer teruggevlogen naar Falcon. Daar hebben we een full-stop gemaakt en het vliegtuig weer geparkeerd op de ramp. Instructeur wenste me succes, vertelde met een grijns op zijn gezicht nog even dat ik toch vooral niet moest vergeten het landingsgestel naar beneden te doen, en vertrok naar binnen.

Toen Tango1 gebeld (de tankunit op Falcon) en fuel besteld voor mijn vliegtuig, de N4147M. Tankwagentje kwam aanrijden en gooide mijn vliegtuig weer vol met fuel en ik kon er weer in. Motor gestart en op de frequentie van Falcon medegedeeld dat ik op de Sabena ramp stond en dat ik ging taxien naar de run-up area (plaats waar je de motor test). Daarna naar de baan getaxied en gekeken of er uberhaupt iemand in het circuit zat. Dit was niet het geval en dus weer op de frequentie van Falcon medegedeeld dat ik Take-off ging van baan 22L. Dus de baan op getaxied, full power en daar ging ik! Voor de eerste keer solo in de Arrow en voor de eerste keer solo at night. Roteren en ik zat in de lucht. Een circuitje gedraaid en weer geland op baan 22L. Tijdens solo's is het niet toegestaan om touch-and-goes te maken, dus ik moest 5 full-stop-taxi-backs maken. Na een zachte landing van de baan afgetaxied en weer terug naar het begin van baan 22L. Dit vijf keer herhaald en toen zat het er alweer op, jammer genoeg. Het vliegtuig weer geparkeerd, motor uit, vliegtuig teruggeduwd in de parking spot en vastgebonden. Papierwerk gedaan in de kist en toen weer terug naar boven naar Dispatch waar ik mijn instructeur uit de instructors lounge moest plukken die daar half lag te slapen achter de computer. Hij vroeg of er nog ander verkeer was in het circuit en of alles goed was gegaan. Toen kwam nog de vraag of ik vragen had, wat niet het geval was, heb ik hem (en hij mij) een fijne nacht gewenst en zijn we beide weer op huis aangegaan (ondertussen had de klok de 01:30u al aangetikt). Vandaag dus D15 gevlogen, het laatste vluchtje approaches oefenen voor de D16 module check die ik morgen vlieg, en dan morgenavond laat mijn D17 oftewel mijn eerste IFR navigatie vlucht, wat inhoudt dat je tijdens de gehele vlucht in contact staat met ATC en over zogenaamde "airways" vliegt, zeg maar snelwegen in de lucht. Op die airways vlieg je gewoon tussen de Boeings e.d. en is het dus wel handig dat ATC je een beetje op afstand van die grote jetsers houdt. Zonet al een beginnetje gemaakt met de planning, maar aangezien ik tijdens het typen van dit bericht al bijna in slaap val (het is inmiddels 01:00u), ga ik er morgen maar mee verder. Mijn vlucht terug naar Nederland staat op dit moment nog op 27 juni (waarvan ik bijna met zekerheid kan zeggen dat ik dat niet ga halen), maar ik hoop toch wel met een weekje of 4 a 5 terug te vliegen naar Nederland. Vooralsnog nog 19 vluchtjes te gaan, na morgen nog 17. Nog 14 IFR vluchten te gaan, waarvan de laatste vlucht een KLS examens is. Dan nog 4 CPL vluchtjes en een CPL examen te gaan, waarna ik hopelijk mijn wing in ontvangst mag nemen! Ik ga nu lekker tukken en ik spreek jullie allemaal snel in Nederland!

Adios!

VFR Rated, beginnen met IFR

Woehoe! Eindelijk is het dan zover. Als laatste van onze groep ben ik dan vanaf afgelopen vrijdag ook klaar met mijn VFR gedeelte. Dit staat gelijk aan het behalen van je PPL oftewel Private Pilot License, maar aangezien de KLS deze nog even voor ons bewaart tot het einde van de opleiding krijgen we alleen een hand en een vriendelijke glimlach na het behalen van de check.

Afgelopen woensdag had ik mijn D43 check gehaald en ik verwachtte dat ik er donderdag wel op zou staan voor mijn D44 ofwel de eindcheck VFR. Helaas bleek dit niet het geval. Vrijdag daarentegen stond ik 's middags met Dhr. Haber (Training Manager Single Engine) op het rooster voor het vliegen van mijn D44. De vlucht ging aardig en na de vlucht kreeg ik van hem te horen dat ik geslaagd was! Dat was wel even een lekker gevoel!

Om dit te vieren zijn we 's avonds meteen in de auto gestapt en zijn we met zn 3en naar Six Flags in Los Angeles gereden. Daar vrijdag nacht laat aangekomen, in een hotelletje geslapen en zaterdag een KONINGSE dag gehad in Six Flags Magic Mountain, waar ze maar lieft 15 (!) achtbanen hebben. Daar kom je echt de vreemdste achtbanen by the way. Zo is er eentje waarin je staat (!) en gewoon staand over de kop gaat. Ook is er een achtbaan waarin je op je buik onder aan het karretje hangt en zo ook over de kop gaat. Dit is echt een heel vreemde ervaring, want in tegenstelling tot een normale achtbaan waarbij je positieve G's trekt, trek je hier continu negatieve G krachten, waardoor het bloed dus niet naar je tenen maar naar je hoofd stroomt!! Na een ritje in deze achtbaan heb je dus even een knalrooie kop en bloeddoorlopen ogen, maar dit trekt snel weg gelukkig. Voor foto's van Six Flags: kijk op mijn hyves: http://baz82.hyves.nl/ en klik op Foto's.

Na ons tot 's avonds 20:00 vermaakt te hebben in het park, hebben we wat gegeten en zijn we weer in de auto gestapt richting Phoenix, omdat ik zondag nog wat tijd wilde hebben om te leren omdat ik maandag mijn eerste vlucht zou hebben op het nieuwe vliegtuig (de Piper Arrow) onder IFR (Instrument Flight Rules) condities.

Het tijdperk dat ik naar buiten mag kijken is nu dus voorbij. Vanaf nu wordt er alleen nog maar naar instrumenten gestaard. Ik heb daarvoor een mooi brilletje op dat mijn zicht naar buiten belemmert. Zie hier:

Deze unit heb ik dus op tijdens het vliegen waardoor gesimuleerd wordt dat ik IFR vlieg. De instructeur daarentegen kan continu naar buiten kijken om bijv. naar Traffic te scannen.

Dan nog wat nieuws: ik heb het Archer tijdperk verlaten en ben "gepromoveerd" naar een nieuw vliegtuig: de Piper Arrow PA-28R-201. Dit vliegtuig is wat geavanceerder dan de Archer, hij heeft o.a. een retractable gear (intrekbaar landingsgestel) en met een variable pitch, constant speed propeller (een propeller waarbij je niet alleen het RPM oftewel toerental kunt regelen, maar ook de invalshoek van het propellerblad kunt wijzigen).

.

Al met al: een hoop nieuwe procedures en een nieuw vliegtuig wat ik van binnen en van buiten moet leren kennen. Ik ben al een heel eind, maar er moet gestudeerd blijven worden!

Gisteren (maandag) heb ik mijn eerste simulatorvluchtje gemaakt, want ik moet nu 8 simulatorbeurtjes en 29 actual beurtjes vliegen. Vandaag het tweede simulatorvluchtje en mijn eerste beurtje actual op de Arrow, wat overigens super was! Morgen vlieg ik mijn tweede actual beurtje al, dus het gaat nu wel lekker snel! Ik ga weer aan de studie.

.

Ik hou jullie op de hoogte!

.

Bas

Tuben

Aangezien vandaag vrij veel mensen een vrije dag hadden hier op school, hebben we besloten met een aantal mensen te gaan ''Tuben". Dit betekent voor iedereen een band regelen en in ongeveer 5 uur de rivier afdrijven met de stroming (die overigens vrij afwezig leek vandaag) mee naar het punt waar we weer konden worden opgehaald met een busje. Dus vanochtend om 12:00 vertrokken we met 4 auto's richting de "Salt River Recreation Area" alwaar wij voor 15 dollar p.p. een band konden huren inclusief een retourtje met het busje dat ons weg zou brengen de bergen in. We hebben 13 banden gehuurd, voor 12 mensen + 1 band voor de koelbox met versnaperingen (ofwel bier, chips, water en wat colaatjes).


Nadat we hadden besloten wat wel en wat niet mee te nemen het water op, konden we de bus in (met banden) wat voor nogal ongemakkelijke, krappe situaties zorgde. Gelukkig was de rit kort en konden we na ongeveer 10 minuutjes weer uitstappen en met de banden op onze rug richting de rivier lopen waar het spektakel begon. Je zou verwachten dat het daar niet al te druk zou zijn in deze tijd van het jaar, maar het tegendeel werd bewezen. Het leek of heel "jong" amerika was uitgerukt om de Salt River te bedwingen vandaag. De gehele rivier zag namelijk zwart van de mensen (of banden eigenlijk). Toen we allemaal gesetteld waren in onze banden op de (overigens ijskoude) rivier, kon de tocht beginnen.

Met zoveel (Amerikaanse) jongeren op het water kan het eigenlijk ook niet anders dan dat er regels worden overtreden. Er wordt maximaal bier gedronken (ook door mensen onder 21) en na een 10 minuutjes drijven op het water werd door ons de eerste wiet-lucht al gesignaleerd. Dus vooral veel dronken mensen op het water die gelukkig wel gezellig bleken. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die niet om kunnen gaan met drank, dus op een gegeven moment zagen we een gast die helemaal in elkaar werd geslagen door wat andere gasten op de oever. Even een niet zo leuk gezicht, maar we zijn gauw doorgedobberd en hebben voor de rest zo iets niet meer gezien.

Zo'n 5 uur later kwam het eindpunt in zicht, er werd met bordjes overal aangegeven dat je naar de linkerkant van de rivier moest gaan om er uit te gaan, maar er waren natuurlijk weer mensen die of dom waren óf te veel gedronken hadden, want die bleven of gewoon rechtdoor dobberen, óf ze probeerden er rechts uit te gaan, wat natuurlijk wel voor grappige situaties zorgde..

Genoeg geluld, leuke dag gehad en zeker voor herhaling vatbaar. Hier nog wat foto's van deze dag.











































Een goedenavond toegewenst!

S35, laatste solo

Halloooo iedereen,Jammer genoeg is het moment gekomen… dat ik mijn laatste solo hier heb gevlogen. Huil huil. Gisteren heb ik mij S35 gehad, de laatste en langste solo hier in Amerika. De vlucht duurde in totaal 4 (!) uur, en je moet dan meer dan 300 NM vliegen, dus ongeveer zo’n 600 km heb ik gevlogen in totaal. De bestemming voor deze vlucht ligt eigenlijk al vast, omdat er maar 1 bestemming is die leuk is en aan de eis voldoet van 300 NM. Die bestemming is Lake Havasu. Hieronder een plaatje van de route die ik deze dag heb gevlogen. De grote stad rechtsondering (het gele) is trouwens Phoenix. Dus als je in acht neemt dat dat een zeeeeeeeer grote stad is, en dan overdrijf ik het niet, dan is het best een behoorlijk stukje vliegen. Onderweg is het wel mooi, want je vliegt continu boven woestijn en meren etc., dus er is genoeg te zien.












Ik had het geluk dat ik ’s morgens om 06:00 mocht vliegen, want dan is er nog totaal geen turbulentie. De lucht was zelfs zo rustig dat ik een hele tijd alleen met mn voeten heb kunnen sturen, want met je voeten bedien je namelijk het richtingsroer (roer op de staart), dus dat was wel grappig. Het eerste stuk hoor je nog een heleboel mensen op de radio, maar op een gegeven moment als je eenmaal de phoenix-regio uitvliegt, dan zit je ergens in de middle of nowhere, waar je voor de rest ook niemand anders tegenkomt. Tot het moment dat je je aanmeld op de frequentie van Lake Havasu, want dan schijnen er ineens toch 6 andere vliegtuigen daar in het circuit te zitten en moet je wel even je best doen om te visualiseren waar iedereen zit in de lucht, om veilig op de grond te komen op Havasu. Zo gezegd zo gedaan, het circuit gejoined, rondje gedraaid en de kist netjes op de baan neergezet. Zodra je van de baan aftaxied en even om je heen kijkt, zie je verschillende poppetjes die naar je staan te zwaaien. Die mensen proberen je naar hun maatschappijtje te lokken om daar te tanken. Nou tanken moest ik sowieso, dus ik ben op het mannetje met een rood pakje afgereden om te parkeren. Toen ik aanstalten maakte om naar de rode te taxien, begon de blauwe nog harder te zwaaien, maar toen hij doorhad dat ik toch echt naar de rode ging gaf hij uiteindelijk op. Eenmaal aangekomen bij het rode poppetje, netjes mijn vliegtuig geparkeerd en mijn motor uitgezet. De beste man vroeg of ik fuel nodig had, waarop ik bevestigend antwoordde. Ik wilde mijn kist helemaal volgetankt hebben, zodat ik zeker genoeg brandstof zou hebben voor de terugweg. Ondertussen werd mij verteld dat ik naar binnen moest gaan en dat ze daar voor me zouden zorgen!? Dus ik naar binnen, nou ik werd met open armen onthaald. Er was een ruimte met luie stoelen om te relaxen, een ruimte met een computer waar ik gebruik van mocht maken en ik mocht zoveel koffie, slush puppie, popcorn, koekjes etc. pakken waar ik maar zin in had. Dus ik eerst een slush puppie en een zak popcorn gepakt, daarmee mezelf ingenesteld in een luie stoel en lekker genoten van het feit dat alles gratis was hahahaha. Toen nog even op de computer gespeeld, nog even het actuele weer opgehaald van internet, mij Mass&Balance formulier voor de terugweg ingevuld en toen was het na een uurtje luieren op Havasu weer tijd om terug te vliegen naar Falcon. Het was een mooie dag om mijn 4-uurs solo te vliegen en ik heb er echt van genoten. Nu weer verder met vluchten met instructeur en op naar mijn VFR examen!
Groetjesss
Bas

D32 check

Hoi allemaal,

even een kort berichtje. Vandaag heb ik mijn D32 check (navigatie examen) gevlogen en gehaald! Dus nu nog maar één check te gaan (D44) waarmee ik mijn VFR traject hier afsluit. Nu weer lekker verder vliegen met instructeur en mijn laatste solo (S35) zit er ook alweer aan te komen hopelijk eind deze week. Tussen mijn D24 check en mijn D32 check heb ik veel solo's gevlogen.

Mijn ouders zijn hier afgelopen vrijdag aangekomen en het was toch wel leuk om ze weer eens te zien. Ze blijven nog tot vrijdag en dan vliegen ze weer terug naar Nederland. Wat betreft tijd zit ik dan hier ongeveer op de helft, dus nog 2,5 tot 3 maandjes te gaan.

Nu ga ik lekker luieren aan het zwembad en genieten van het feit dat ik mijn check vandaag heb gehaald.

Toedeloe!

Bas

D24 check

zo.. weer een check binnen!! afgelopen zaterdag stond ik ingepland voor mijn tweede checkride hier in de USA.. de instructeur waarmee ik stond ingepland was Pardieu, die bekend staat als en nogal norse vent.. ik werd mee apart genomen in een kamertje waar hij me vragen ging stellen over procedures en checklisten e.d. Ik kon alle vragen beantwoorden, dus we waren daar snel mee klaar. Toen naar het vliegtuig toe om een stukje te gaan vliegen. We zijn naar de south-east practise area geweest en daarna naar Gateway (vliegveld in de buurt) en hebben daar touch-and-goes gemaakt. Daarna zijn we weer terug naar Falcon Field gevlogen. Ik had niet zo'n lekker gevoel over de vlucht, want het was behoorlijk turbulent en mn stalls, steep turns en circuitjes gingen allemaal niet zo lekker. Toen de debriefing met Pardieu.. Hij vertelde me dat het over het algemeen een goede vlucht was en dat ik goed gevlogen had, ondanks dat het turbulent was. Hij vond dat ik de kist goed onder controle had en dat de procedures er goed in zaten.. Maar.... de circuitjes en vooral de landingen vond hij niet goed genoeg, dus het resultaat van deze check was een "partial pass", dus dat betekende dat ik 5 van de 6 onderdelen goed had gedaan, maar 1 onderdeel dus nog een keer opnieuw moest doen. Dat onderdeel was "Traffic pattern and landings", dus alleen nog maar circuitjes draaien en landingen maken. Hierop moest ik dus een DX (extra beurtje) vliegen met mijn eigen instructeur, maar aangezien die pas dinsdag terug was van vakantie was ik zondag en maandag vrij. Dinsdag dus een DX gevlogen van maar liefst een half uur, hahaha, erg kort dus.. Instructeur was tevreden en ik ook, dus gisteren (woensdag) mijn partial D24 gevlogen met Eggeling (zelfde instructeur als ik voor mn D11 check heb gehad) en gehaald!!!!! Dus nu is de volgende echte check pas de eindcheck VFR, oftewel mn D44. Daarna heb ik het eerste brevet binnen (mijn PPL: Private Pilot License) en kan ik IFR gaan vliegen voor 29 vluchtjes. Dan nog 6 vluchtjes VFR vliegen, mijn allerlaatste check doen, oftewel mn CPL6 en dan heb ik als het goed is mijn CPL (Commercial Pilot License) binnen en kan ik terug naar Nederland. Maar zover is het nog niet.. het gaat de goede kant op, maar het is nog een lange weg te gaan hier..

Groetjes!

Bas

Solofilm!

Luitjes!
Hier eindelijk mijn solofilm. Heeft even geduurd, maar had wat moeite met het comprimeren van het bestand. Enjoy!

SOLO!!!

Zo.. het einde van een mooie dag.. vandaag ben ik voor het eerst solo gegaan!! En het was super vet!! Eerst 3 rondjes met de instructeur gevlogen en toen zei hij: "Ok, kick me out..." hahaha Dus ik teruggetaxied naar de ramp, hij nog wat laatste tips gegeven en toen is hij uitgestapt en moest ik het helemaal zelf doen!! Dus de motor gestart, checklisten afgewerkt en toen taxiën voor mijn eerste solovlucht. Bij je eerste solo mag je geen touch-and-go's doen, maar moet je full stop taxi-backs maken. Ik heb 3 full stop taxi-backs gemaakt en toen was het weer tijd om terug te taxiën naar de ramp, waar een heleboel mensen me al stonden op te wachten, inclusief mijn instructeur. Motor uitgezet, instructeur maakte de deur open, feliciteerde me en toen was het tijd om mijn stropdas af te knippen! (of eigenlijk: snijden, want de instructeur haalde een gigantisch mes uit zijn zak tevoorschijn :P) en daar ging mijn stropdas!!! Toen ben ik van het vliegtuig afgetild, want je mag na je eerste solo de grond niet raken, voordat je met uniform en al in het zwembad bent gegooid!! Ben dus in de auto gelegd, naar het appartementencomplex gereden en er daar weer uit de auto gedragen om vervolgens een mooie plons in het zwembad te maken!! Hieronder al wat foto's van deze duik. Er zijn een hoop filmbeelden gemaakt van mijn vlucht, ik ben nu bezig om daar een mooie film van te maken die ik uiteraard zeer snel op mijn weblog zal posten!! Nu alvast wat foto's van mijn plons in het zwembad!!































































Solofilm komt snel!!


Groetjess

D11 check gehaald!!

Goed nieuws!! Vandaag mijn D11 check gevlogen met Eggeling (instructeur). Ik was al om 04:00 uit bed om voor te bereiden voor mijn vlucht die om 06:45 was gepland. Mijn weatherbriefing en een mass en balance in elkaar gesleuteld en toen was het om 04:45 tijd om naar school te gaan. Daar de sleutels van de kist opgehaald en de kist gepreflight (kijken of het vliegtuig luchtwaardig is). Alles gecheckt en ik vond dat de kist luchtwaardig was.

Toen weer naar binnen, ATIS uitgeluisterd (het weer op het vliegveld) en met die windgegevens mijn take-off distances uitgerekend. Toen was de instructeur er en konden we gaan briefen en kon hij mijn oral (mondeling examen) afnemen. Hij eerst verteld wat we gingen doen en toen begon hij vragen te stellen over de kaart, airspaces, procedures, memory items, motoreigenschappen, of ik hem even wat over het weer wilde vertellen en nog een hoop andere dingen. Nadat ik op bijna alles een antwoord had kunnen geven, tekende hij mijn mass en balance af en konden we naar de kist.

Hij even gecontroleerd of ik de kist goed gepreflight had en toen konden we beginnen met de vlucht. Motor gestart en aan ground control taxi klaring aangevraagd. We mochten taxiën naar baan 4R om daarna een North departure te vliegen. Take-off gegaan en naar het Noorden gevlogen. Toen kreeg ik een simulated engine failure, dus gezocht naar een geschikt veldje om te landen en daar op af gestuurd. Instructeur zei "Go-around" dus vol gas en weer omhoog klimmen.

Toen weer terug naar Falcon Field om daar wat touch-and-goes te maken. Wat verschillende circuitjes gevlogen, o.a. normal, flapless, precision, glide-in en shortfield. Na dat allemaal gedaan te hebben, zijn we teruggetaxied naar de ramp. Na de motor uit gezet te hebben vertelde de instructeur meteen: "Good job, you passed" Dus ik super blij! Hij had uiteraard nog wel wat op- en aanmerkingen, dus ik heb het vliegtuig geparkeerd en toen naar binnen gegaan om te debriefen.

Dus nu op naar mijn eerste solo!! Hopelijk sta ik morgen op het rooster en anders vrijdag, maar die eerste solo wordt een feit!

Groetjess

D11 check!

Hallo hallo,
weer even een update vanuit het zonnige Arizona. Vandaag heb ik beurtje D10 gevlogen, het laatste beurtje (als het goed is) voor je D11 check. Vandaag heb ik dus D10 gedaan en de instructeur was behoorlijk tevreden over mijn vliegkunsten en hij vond het niet nodig om een extra beurtje te vliegen voor mijn check. Hij heeft er dus vertrouwen in dat ik hem ga halen en dat voelt wel lekker!! Vandaag alleen maar circuitjes gevlogen (vast patroon rond de baan, voor de personen die het niet wisten) om die procedures er helemaal goed in te hebben voor mijn check en mijn solo die eraan zit te komen. Want met je eerste solo vlieg je alleen maar 3 circuitjes. Maar zo ziet een circuit er uit:



Je gaat take-off, in dit geval van baan 36 dan klim je naar circuithoogte. Tijdens de klim draai je naar de ''crosswind-leg''. Als je op circuithoogte zit draai je naar je ''downwind-leg'', dan vlieg je parallel aan de baan. Als het einde van de baan aan de tip van je vleugel zit ga je 30s timen en dan draai je naar je ''base-leg'' en begin je de daling. Daarna draai je naar ''final'' en vlieg je op een 3` glijpad naar de baan toe. Boven de baan trek je het gas dicht en begin je de neus op te trekken (flaren heet dat) en dan zet je hem aan de grond. En dat heet dus een circuit (of Traffic Pattern zoals ze het hier noemen).



Nu vanmiddag hard aan de studie voor mn oral (mondeling examen voor je de lucht ingaat) en om nog even de laatste procedures en checklisten door te nemen. Ook krijg ik waarschijnlijk vragen over onder andere het fuelsysteem en andere systemen in het vliegtuig. Nou dat was weer even een update en ik laat weer even wat van me horen als ik mn D11 heb gevlogen!!

Groetjesssss
Bas

Apache Trail, Shooting Range en weinig vliegen...

Tot en met vorige week zaterdag ging het allemaal lekker volgens plan met het vliegen, tot onze instructeur ons zaterdag vertelde dat hij deze week naar Canada moest voor Sabena. En aangezien de KLS er zo veel mogelijk naar streeft om dezelfde instructeur te houden tot beurtje D11 zouden we deze week dus eigenlijk niet kunnen vliegen. Nu hebben we toch kunnen regelen met de Training Manager dat we deze week 2 keer konden vliegen met een andere instructeur, en de rest van de week waren we vrij. Dus toen zijn we naar de Shooting Range geweest hier in de buurt en we hebben de Apache Trail gereden. De Apache Trail is een lange weg die hier begint in Mesa op Main Street en dan helemaal de bergen inloopt en eindigt bij Roosevelt Dam/Roosevelt Lake. Oftewel een heeeeeel groot meer met een heeeeel grote dam. De weg ernaartoe is al prachtig en je kijkt je ogen uit. Het eerste stuk van de weg is verhard, tot je met je auto door het water rijdt waar de weg is overstroomd en dan wordt het een zandpad wat 22 mijl lang is. En daar doe je behoorlijk lang over als je in gedachten houdt dat je er alleen langzaam kunt rijden!! Maar het is echt de moeite waard, want je hebt de gehele weg een prachtig uitzicht.


























Over de hele Apache Trail hebben we ongeveer 8 uur gereden, maar wel een hele mooie dag gehad. Voor meer foto's van deze dag moet je even op mijn fotoalbum rechts in het menu klikken.

Verder zijn we ook nog naar de Shooting Range geweest afgelopen week. Die zit in Scottsdale (ongeveer een half uurtje rijden vanaf hier) waar ook een heel bekend winkel/mode centrum zit, genaamd Fashion Square. Maar de Shooting Range dus.. We kwamen daar aan en je kijkt je ogen uit. Overal hangen wapen aan de muur en in vitrines die elke Amerikaan daar gewoon kan kopen. Duurt 5 minuten om een wapen te kopen, je kiest er een uit, tekent een formulier, betaalt en klaar is kees. Echt vreemd om dat zo te zien als je nog nooit een wapen in het echt hebt horen afgaan.












En weer geldt: voor meer foto's: kijk in mijn fotoalbum. Dus wij lopen naar de balie toe daar van de Shooting Range, hij vraagt: ''Welk wapen wil je?'' Dus je kiest een wapen uit, koopt er wat munitie bij en je loopt gewoon die shooting range op, zonder enige uitleg. Dus wij daar op de range aan iemand gevraagd of die ons kon helpen met het wapen laden. Begon die ons eerst uit te lachen want hij dacht dat we een grapje maakten. Maar daarna heeft hij ons de hele tijd goed geholpen en hij vond het volgens mij nog leuk ook. We hebben die middag geschoten met een 45 kaliber, een behoorlijk zwaar kaliber handwapens, wat overigens erg leuk was. Het is wel vreemd om voor de eerste keer in je leven een echt pistool af te vuren, maar wel leuk om een keer gedaan te hebben. Toen was het tijd voor het nog grotere werk.. Een M4, een wapen dat losse schoten kan afvuren maar ook volautomatisch kan schieten (machinegeweer). Hieronder het handwapen en de M4:











Een hele leuke middag en 70 dollar verder, was het weer tijd om naar huis te gaan. Een hele leuke ervaring die misschien hier in de USA nog wel een keer herhaald gaat worden.

Gevlogen!!

zo.. weer even een update. Afgelopen dinsdag stond ik voor de eerste keer op het rooster voor beurtje D01, oftewel mijn eerste vluchtje. Om 10:15 stond mijn crewmate op het rooster en om 11:45 mocht ik de lucht in. Dus de wekker stond op 06:00, om uiteindelijk om 07:15 op school te zijn om voor te bereiden. Toen aanmelden op school en beginnen met een weather briefing maken, een Mass & Balance (gewichtsverdeling in het vliegtuig en zwaartepuntsbepaling) maken en de kist pre-flighten (checken of de kist luchtwaardig is). Om 09:45 zijn we toen de instructeur op gaan zoeken (Mr. Howard) om te gaan briefen voor de vlucht. Verteld wat we gingen doen etc. en toen naar buiten. Ik achterin en mijn crewmate vliegen. We zijn naar Casa Grande gevlogen, dat is een vliegveld in de buurt. Daar even koffie gedronken en een doughnut gegeten en toen mocht ik vliegen!!! Opgestegen en toen kreeg ik de controls. Wat bochtjes gedraaid etc. en toen weer terug richting Falcon Field (onze "thuisbasis"). Daar geland en toen begon het zogenaamde "paperwork", oftewel allerlei papieren invullen om je uren etc. bij te houden. Uitgelogd op school en toen waren we rond 14:00 weer thuis.
En dan begint het voorbereiden voor de volgende dag weer: checklisten leren, AOM (Aircraft Operations Manual) lezen, procedures leren etc. 's avond weer vroeg naar bed, want de woensdag stonden we weer op het rooster voor D02 (het tweede beurtje). Woensdag dus weer vroeg uit bed en richting school gereden. Daar aangekomen keken we op het rooster: bleek dat we er niet meer op stonden!!! Dus wij bij Dispatch (planning) gevraagd wat er aan de hand was.. de instructeur was ziek, dus wij weer naar huis en terug ons bed in. Die dag maar weer procedures en checklisten geleerd en AOM doorgelezen. Gelukkig stonden we vandaag weer op het rooster voor beurtje D02. We hadden best een zware kist: de N4177L, die ongeveer 100 pond zwaarder is dan de meeste kisten. En omdat we ook een zware instructeur hebben (260 pond), konden we niet met zn 3en in het vliegtuig, omdat het vliegtuig dan te zwaar was. Dus eerst is mijn crewmate weggegaan en daarna was ik aan de beurt. Dit beurtje mocht ik al veel meer zelf doen. Ik mocht zelf taxiën, zelf de run-up doen (motor testen), zelf de RT doen en zelf de take-off doen!!!! Echt SUPER vet!!! Toen zijn we naar de NorthEast (NE) practise area gegaan om stalls te doen, steep turns te draaien en slow flight te oefenen. Daarna weer terug gegaan richting Falcon Field voor de landing. We kregen een straight-in voor runway 22L en ik mocht de approach doen. Toen kregen we de call: "Archer 4177L, cleared to land runway 22L". We zetten de daling in richting de runway en ik heb mijn eerste landing gemaakt!!! (met een beetje hulp van de instructeur hahaha) Daarna teruggetaxied naar de ramp en Dispatch opgeroepen dat we terug waren op de ramp. Toen nog debriefing met de instructeur en paperwork en logboek invullen. Deze vlucht ging een stuk beter dan de eerste vlucht en ik vond het ook een stuk leuker!! Het is echt super mooi om op 5000 voet boven de woestijn, bergen, riviertjes of steden te hangen en lekker naar buiten te kunnen kijken en te genieten van het uitzicht!! Morgen (vrijdag) beurtje D03 en zaterdag als het goed is D04 (onze instructeur heeft zondag en maandag weekend).
Ik hou jullie op de hoogte!

Auto gekocht!!

Jaja.. we hebben een auto gekocht. Mijn crewmate en ik hebben samen een Ford Crown Victoria gekocht uit 1995. Het is een 4.7 liter V8, oftewel een redelijk zuinige auto voor hier (Ja het woord "normaal" heeft hier een heel andere betekenis in meerdere opzichten). Het is een automaat (net als bijna alle auto's hier) en hij trekt nogal snel op (met spinnende wielen zeg maar).











Deze week hebben we grondschool. Heeeeeeeeel saai, maarja je moet eerst een aantal briefings hebben gehad voor je de lucht in mag. Mijn medical heb ik hier ondertussen ook al gehaald. Daarvoor zijn we gisteren naar een dokter hier in de stad geweest en daar moesten we wat testjes doen (die overigens helemaal maar dan ook helemaal niks voorstelden) en werd er naar je longen geluisterd. Dit alles terwijl je rustig pizza naar binnen zat te werken want die kregen we van de dokter als lunch!!
Dan heb ik nog een tour door ons appartement, zodat jullie een beetje een idee hebben van waar ik hier woon. Zoals je ziet hebben we een grote woonkamer met 2 aquariums (die we overigens vandaag helemaal schoongemaakt hebben), een ruime keuken, een washok, 2 slaapkamers en 2 badkamers. Oftewel: een vrij luxe appartement. Ook hebben we een groot balkon, dat helaas niet op het filmpje staat.




Voor foto's van het appartement en andere foto's: ga naar mijn fotoalbum.


Groetjesss

Vertrek en aankomst

Gisterochtend om 05:30 Nederlandse tijd zijn we thuis vertrokken richting schiphol. Daar aangekomen rond 7 uur stonden een paar anderen van onze groep al te wachten en hebben we ingecheckt. Om 10:20 zijn we vertrokken van schiphol richting onze overstaphaven Minneapolis. Daar kwamen we aan rond 12:00 lokale tijd daar. Bij de douane natuurlijk een hoop papierwerk en tijd verder, maar alles was in orde en mijn visum werd afgestempeld. Een kleine 2 uur later konden we instappen in een A320 van Northwest om verder te vliegen naar Phoenix. Daar stond een hele grote groep ons al op te wachten op het vliegveld om ons naar onze appartementen te brengen.Lekker op tijd gaan slapen om vervolgens om 05:00 lokale tijd hier alweer wakker te worden: jetlag!!! Vanochtend werden we om 10:00 bij de appartementen opgehaald om naar school te gaan. Daar een introductie etc. gehad en een Flight Safety Briefing. Verder hebben we deze hele week nog een soort van introductie o.a. met praatjes van instructeurs over het vliegen en nog een bezoek aan de dokter hier om daar onze kleine medische keuring te krijgen en pizza te eten. (Deze dokter deelt pizza's uit aan al zijn bezoekers ja). En dan hopelijk begin volgende week vliegen!! Hieronder nog wat foto's van deze eerste twee dagen.

Vertrekdatum in zicht

Jaja, het is bijna zover.. Volgende week maandag 2 februari vertrek ik dan echt naar de USA. Ik vlieg dan samen met 14 medestudenten om 10.20u vanaf schiphol naar Minneapolis, waar we over stappen op het vliegtuig naar Phoenix. De afgelopen weken heb ik de laatste theorie examens gehaald, waarna ik dan afgelopen vrijdag de theoriefase heb afgesloten.

De uitslagen van de laatste CBR week:

Operations: 96%
Human Performance & Limitations: 98%
Mass & Balance: 93%
Flight Planning: 86%
Instruments: 89%

Over de gehele theorie heb ik een gemiddelde gehaald van 91%, waarmee ik zeer tevreden ben. Maar genoeg theorie voor nu, nu mag het echte vliegen wel gaan beginnen!

Ik hou jullie op de hoogte!

Bas